عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
به عنوان یک خبرنگار دنبال یک داستان خوب بودم. اما کار به جایی رسید که می ترسیدم کشته شوم.
جمعه شب به ویدئویی از یک تروریست فرانسوی و سی وپنج ساله برخوردم. مردی که در فیلم بود لباس نظامی و عینک ری بن داشت و خود را "ابو بیلل" معرفی کرد. ادعا می کرد در سوریه است. پشت ماشینش جلیقه ضدگلوله و یک مسلسل دیده می شد. بعدها فهمیدم ابو بیلل در پانزده سال گذشته مشغول به گسترش عقاید افراطی در کل دنیا بوده و اکنون یکی از پیروان رهبر داعش، ابوبکر البغدادی است.
درست بعد از اینکه این فیلم را به اشتراک گذاشتم، در صندوق پیام های خصوصی، سه پیغام از ابو بیلل دریافت کردم. در یکی از آن ها پرسیده بود "قصد داری به سوریه بیایی؟"
پاسخ دادم:"و علیکم السلام. فکر نمی کردم یک جهادی با من صحبت کند. کار دیگه ای جز چت کردن نداری؟ LOL " در پیامم به او گفتم به اسلام تغییر دین دادم و از قصد با غلط املایی و همانند یک دختر نوجوان می نوشتم.
برنامه خبرنگار زن برای نفوذ به داعش
" معلومه که کلی کار دیگه دارم. اما اینجا ساعت یازده شب است و کار مبارزها تمام شده. می تونیم با اسکایپ صحبت کنیم."
با اسکایپ همه چیز لو می رفت. پس پیشنهادش را نادیده گرفتم و خواستم زمان دیگری صحبت کنیم. مطمئن بودم هر زمان که ملودی بخواهد برایش وقت خواهد گذاشت.
ابو بیلل گفت:"تو تغییر دین دادی، پس باید برای هجرت آماده شوی. من ازت مراقبت خواهم کرد." او هیچ چیز درباره این دختر نمی دانست و از او می خواست تا در خونین ترین کشور دنیا به او ملحق شود.
دفعه بعدی که با هم حرف زدیم ابو بیلل پرسید:"دوست پسر داری؟" پاسخ دادم:"نه ندارم. دوست ندارم درباره این مسائل با یک مرد حرف بزنم. حرام است. مادرم به زودی از سرکار برمی گردد. باید سریع قرآنم را مخفی کنم و بخوابم."
"انشا الله به زودی مجبور نخواهی بود چیزی را مخفی کنی. می خواهم کمکت کنم به زندگی ای که اینجا در انتظارت است برسی. قبل از اینکه بخوابی به این سؤالم پاسخ بده:می تونم دوست پسرت باشم؟"
از فیس بوک خارج شدم. در عرض دو ساعت 120 پیام ردوبدل کردیم. دوشنبه همان هفته نزد سردبیر مجله ای که در آن کار می کردم رفتم. موافق بود که فرصتی منحصربه فرد است؛ اما تأکید کرد این کار خطرات زیادی دارد. او عکاسی به نام آندره را در اختیارم گذاشت. قرار شد با ابوبیلل اسکایپ کنم و آندره عکس بگیرد.
برای تبدیل شدن به ملودی باید ده سال جوان تر و باحجاب می شدم. از دوستانم مقنعه و چادر قرض گرفتم. خوشحال بودم که صورتم را می پوشانم. دلم نمی خواست یک تروریست صورتم را ببیند؛ مخصوصاً که فرد موردنظر ممکن بود هرلحظه به کشورش، فرانسه برگردد.
آندره حدود ساعت شش عصر به آپارتمان من آمد. حدود یک ساعت وقت داشتیم. چادر سیاه و بلند را روی شلوار جین و ژاکتم پوشیدم. حلقه ام را درآوردم و تتوی روی مچ دستم را پوشاندم چون فکر کردم ابو بیلل از این جور چیزها خوشش نمی آید.
وقت قرار رسید. روی مبل نشستم و آندره هم در نقطه ای غیرقابل دید در پشت مبل مستقر شد. داعش تعداد زیادی کارشناس و هکر ضد جاسوسی دارد. بهتر بود ابو بیلل شماره تلفن من را نداشته باشد. پس شماره دیگری برای ملودی تهیه کردم. همچنین یک اکانت اسکایپ با نام ملودی ساختم.
اسکایپ زنگ خورد. نفس عمیقی کشیدم و بر روی دکمه پاسخ کلیک کردم. بیلل را دیدم که با چشمانی نافذ به ملودی جوان نگاه می کرد. گویی می خواهد با چشم هایش ملودی را طلسم کند. بیلل از داخل ماشینش اسکایپ می کرد. ظاهری تمیز و مرتب داشت.
گفت:"السلام علیکم خواهر." لبخند زدم و گفتم:"باورم نمیشه با یک مجاهد در سوریه حرف می زنم. انگار شما راحت تر از ما به اینترنت دسترسی دارید."
"سوریه فوق العاده است. ماشاالله همه چیز اینجا داریم. اینجا شبیه بهشت است. زنان زیادی آرزوی ما رادارند. ما سربازان خدا هستیم."
"اما هرروز در بهشت شما افراد زیادی می میرند..."
"درسته. ما هرروز برای جلوگیری از کشتارها مبارزه می کنیم. اینجا دشمن شیطان است. بگو ببینم، همیشه حجاب داری؟"
داستان دخترهایی که مخفیانه مسلمان شده بودند و قبلاً با آن ها مصاحبه کرده بودم را برایش تعریف کردم. "صبح ها عادی و مثل همیشه لباس می پوشم. با مادرم خداحافظی می کنم و وقتی از خانه خارج می شوم، چادرم را سر می کنم."
ابو بیلل با هرزگی به ملودی نگاه می کرد:"بهت افتخار می کنم. روح بسیار زیبایی داری." ناگهان صدای کلفت چند مرد سکوت را شکست. "حرف نزن. نمی خواهم کسی تو را ببیند یا صدایت را بشنود. تو جواهر من هستی." به حرف هایشان گوش دادم ولی نتوانستم صدای دو مرد دیگر را خوب تشخیص دهم. اول به زبان عربی با ابو بیلل احوال پرسی کردند و سپس حرف هایشان را به فرانسوی ادامه دادند. بلند می خندیدند و به هم برای کشتن و قتل عام عده ای تبریک می گفتند.
می توانستم پرچم سیاه وسفید داعش را در تصویر ببینم. آن مردها با احترام با ابو بیلل حرف می زدند. به نحوی بیلل را خطاب قرار می دادند که معلوم بود مافوق آن هاست. چند دقیقه بعد با هم رزمانش خداحافظی کرد. "اوه، هنوز اینجایی.. و همان قدر زیبا.."
"آن مردها کی بودند؟"
"هم رزمانم آمده بودند سلامی بکنند. ولش کن، از خودت بگو. چه چیزی تو را به راه خدا هدایت کرد؟"
به مِن مِن افتادم. وقت نکرده بودم یک زندگی "واقعی" برای ملودی بسازم. گفتم:"یکی از پسرعموهایم مسلمان بود. مجذوب آرامشی شدم که دینش در او ایجاد کرده بود. او مرا به اسلام هدایت کرد."
"او می داند که می خواهی به الشام بیایی؟" بیلل فرض کرده بود همه چیز تمام شده و ملودی به زودی به سوریه می رود. "هنوز تصمیم نگرفتم به سوریه بیام."
"گوش کن ملودی. از تو به خوبی مراقبت خواهد شد. تو فرد مهمی خواهی بود. و اگر با من ازدواج کنی، مثل یک ملکه با تو رفتار خواهم کرد."
ازدواج؟؟ در یک عکس العمل غیرارادی از اسکایپ خارج شدم. چادر را از سرم برداشتم و به آندره نگاه کردم که مثل من زبانش بندآمده بود. باید به خواستگاری بیلل چه پاسخی می دادم؟ آندره پیشنهاد داد بگویم چون ملودی تابه حال ازدواج نکرده، نمی خواهد تنها به سوریه برود.
بیلل دوباره تماس گرفت. گفتم:"دوستم یاسمین هم مسلمان است. می توانم از او بخواهم با من بیاید، اما فقط پانزده سالش است."
" اینجا زن ها باید در چهارده سالگی ازدواج کنند. اگر یاسمین با تو بیاید، برایش یک شوهر خوب پیدا می کنم." یاسمینی وجود نداشت. اما با خودم گفتم چقدر یاسمین های واقعی وجود دارند که توسط مردهایی مانند بیلل فریب می خورند و به سوریه می روند.
"بیلل، باید تماس را قطع کنم. الآن مادرم می رسد."
"انشا الله فردا بعد از مبارزه باهات تماس می گیرم... شب به خیر عزیزم."
عزیزم؟؟ به محض اینکه ابو بیلل اعلام کرد می خواهد با ملودی ازدواج کند، به تعداد دوست های ملودی در فیس بوک اضافه شد. دخترها از ملودی می خواستند امن ترین راه برای رفتن به سوریه را به آن ها نشان دهد. برخی از سؤال ها بسیار فنی و عجیب وغریب بودند:"باید با خودم وسایل بهداشتی بیارم یا آنجا پیدا می شود؟ آیا آنجا لباس های زنانه پیدا می شود که بعد از ازدواج برای شوهرم بپوشم؟"
از این دخترها که جان خود را برای تعلقات دنیوی به خطر می انداختند شدیداً متعجب شده بودم. چطور باید سؤالاتشان را پاسخ می دادم؟ زمان زیادی صرف کردم تا بتوانم اعتماد بیلل را به دست آورم. حتی آندره هم نمی توانست فشاری که تحمل می کردم را درک کند. بیلل واقعاً ترسناک بود.
نفوذ به داعش از طریق عشق و عاطفه جعلی
یک شب بیلل گفت:"خبرهای خوبی دارم. با یک قاضی در رقه صحبت کردم. او ما را عقد خواهد کرد." نمی دانستم چه بگویم. پرسیدم:"مراسم ازدواج در آنجا چگونه است؟"
"درواقع ما الآن هم زن و شوهر هستیم."
"چی؟"
"فکر کنم تا حالا به اندازه کافی درباره ازدواج با تو صحبت کرده ام. چند وقت پیش از تو خواستگاری کردم و درباره اش با یک قاضی حرف زدم. او مدارک و اسناد ازدواج را تهیه کرد. پس ما رسماً زن و شوهر هستیم. حالا واقعاً مال من هستی."
تقریباً یک ماه از آشنایی ما می گذشت. آندره می ترسید هر چه بیشتر نقش ملودی را ادامه دهم، به خطر نزدیک تر می شوم. با او موافق بودم. با سردبیر مجله تصمیم گرفتیم به این کار خاتمه دهیم. به بیلل گفته بودم که با یاسمین او را در سوریه ملاقات خواهیم کرد. به من گفت که به آمستردام و سپس به استانبول بروم. زمانی که به آنجا رسیدم کمکم خواهد کرد. به من اطمینان می داد:"تو جواهر من هستی و رقه کاخ توست. مانند یک شاهزاده با تو برخورد خواهد شد."
درست بود. قرار بود به استانبول بروم؛ اما با آندره نه یاسمین. نقشه ساده بود:بیلل گفته بود زنان مسنی که به "مادر" معروف اند، در استانبول با ما ملاقات خواهند کرد. آندره مخفیانه از مادرها فیلم خواهد گرفت. همزمان که دنبال ملودی و یاسمین می گردند، من و آندره به شهر کیلیس در مرز سوریه می رویم. کیلیس تحت کنترل دولت ترکیه است و نسبت به دیگر مناطق امنیت بیشتری دارد.
قرار بود داستان در اینجا با تصویری از ملودی که به فراسوی مرز سوریه نگاه می کند، تمام شود. بالاخره داشتیم برنامه ریزی را به اتمام می رساندیم. حداقل خودمان این طور تصور می کردیم. چند روز بعد در هتل کوچکی در آمستردام بودیم که بیلل با اسکایپ تماس گرفت.
" سلام علیکم عزیزم. واقعاً در آمستردام هستی؟ باورم نمیشه. خیلی زود به سوریه می رسی. من خوشبخت رین مرد زمین هستم. دوستت دارم."
هرگز او را این قدر خوشحال ندیده بودم. بیلل در کافه ای تنها بود و تازه از "کار" برگشته بود. "از سفرت برام بگو. چگونه پول بلیت ها را دادی؟"
"کارت اعتباری مادرم را دزدیم."
"خیلی قوی هستی. اگر هنوز کارت اعتباری را داری، برایم خرید کن."
مردی که یک لحظه درباره سربریدن دشمنان و لحظه بعد درباره عشق و احساساتش حرف می زند.
" چی می خوای؟"
" ادوکلن Chanel یا Dior "
"باشه عزیزم. می شه درباره فردا صحبت کنیم؟ بعدازاینکه مادر را دیدیم کجا می رویم؟"
"راستش کسی آنجا منتظر شما نیست."
با صدایی عصبانی گفتم:"اما قرار ما این نبود. تو مطمئن بودی که یک زن دنبال ما می آید. گفتی در امنیت خواهیم بود."
بیلل با لحنی خشن گفت:"یک دقیقه خفه شو و به من گوش کن. وقتی به فرودگاه استانبول رسیدی، دو بلیت یک طرفه برای شانلی اورفه بخر."
اورفه؟ داعشی ها به این شهر نفوذ کرده بودند. رفتن به آنجا خودکشی بود.
"من فقط ازت می خوام به قولی که بهم دادی احترام بگذاری."
"حق نداری این جوری با من صحبت کنی. من دستور می دم، نه تو. از این به بعد دهنت را می بندی. نمی دونی من کیم؟ من هرروز به صدها سرباز دستور می دهم و فرماندهی می کنم. حتی ذره ای از حقیقت را هم بهت نگفتم."
زمانی که مکالمه ما تمام شد با سردبیرم تماس گرفتم که از ما خواست داستان را جمع کنیم. برای اینکه ما را از رفتن منصرف کند خبر داد که به تازگی دو خبرنگار فرانسوی بعد از ده ماه اسارت در دست داعش، آزاد شدند. صبح روز بعد به خانه برگشتیم.
ملودی به بیلل پیام داد که در فرودگاه یک مرد غریبه آن ها را سؤال و جواب کرده. ملودی و یاسمین حس کرده بودند تحت نظرند و تصمیم گرفتند به فرانسه برگردند تا در فرصت بهتری به سوریه بروند.
سردبیرها از میزان اطلاعاتی که به دست آوردم شگفت زده شده بودند:بیلل جزئیات زیادی را از ساختار داعش و نحوه برخورد با اعضای جدید فاش کرده بود. شروع به نوشتن داستان کردم و یک هفته بعد مجله مقاله ام را با نام مستعار منتشر کرد. از ترس اینکه مبادا تروریست ها مرا تعقیب کنند، از آپارتمانم نقل مکان کردم و دو بار شماره تلفنم را تغییر دادم.
بیش از 254 بار به شاخه های مختلف پلیس و نیروهای امنیتی گزارش دادم. آن قدر که دیگر شمارشش از دستم خارج شد. زمانی که نام واقعی ام در برخی از پرونده ها فاش شد، یک قاضی ضد تروریست خواست از نزدیک شواهد مرا بشنود. طبق اطلاعات موجود در فایل ها، بیلل سه همسر به سن های 20، 28 و 39 سال داشت. همه نزد او در سوریه بودند. او حداقل سه پسرِ زیر سیزده سال داشت. دو پسر بزرگش در میدان های مبارزه شرکت داشتند.
دیگر هیچ وقت مستقیماً با بیلل ارتباط برقرار نکردم. اما اخیراً، یکی از دوستان خبرنگارم تماس گرفت و گفت فتوایی علیه من صادرشده است.
ویدئویی در اینترنت دیدم که من را (ملودی) با چادر و حجاب بر روی مبل نشان می داد. ابو بیلل این عکس را گرفته بود. ویدئو صدا نداشت. در ویدئو تصاویر کارتونی از شیطان گذاشته شده بود و زیرنویس عربی و فرانسوی داشت. تنها یک بار ویدئو را دیدم، اما تمام کلماتش را به خاطر دارم:
"برادرانم در سراسر دنیا، فتوایی علیه این زن شرور صادر می کنم که خداوند متعال را به تمسخر گرفته است.اگر در هر گوشه دنیا او را دیدید، از قوانین اسلام پیروی کرده و او را بکشید. کاری کنید که مرگ طولانی و پر عذابی داشته باشد. هر کس اسلام را مسخره کند باید تاوانش را باجانش بدهد. او از یک سگ هم نجس تر است. تجاوز، سنگسار و اعدامش کنید. انشا الله."
